ആര്‍ഷഭൂമിതന്‍ ദേവഗായകന്‍
ആകമാനുപ്രഭാമയന്‍
ഇന്ദ്രജാലമായ് മാറും നാദത്തിന്‍
ദിവ്യമാമൊരായാവന്‍
പാടൂ ഗീതത്തിന്‍ നന്മകള്‍ സ്വന്തം
പ്രാണനില്‍ എന്നും ഏറുവാന്‍
തംബുരു താനെ സ്പന്ദനം കൊള്‍വൂ
ഗന്ധര്‍വോപമ നാദത്താല്‍
അത്മവാടങ്ങള്‍ പൂവണിയുന്നു
തൂമകരന്ദ വര്‍ഷത്താല്‍
കണ്ണിനാനന്ദമേകുന്നുള്ളിലെ
വെള്ളപ്രാവിന്‍ പ്രഭാവത്താല്‍
എത്ര ഭാഷയെ ധന്യമാക്കിയ
നിസ്ഥൂല സ്വര വീചികള്‍
ഏക സാമ്രാജ്യമാക്കി സീമകള്‍
മാറ്റിയ രാഗ ദീപ്തികള്‍
താരസോപാനമേറി നില്‍ക്കിലും
ആ എളിമതന്‍ വാക്കുകള്‍
ഈ മലയാളം എത്രമേല്‍ ഹൃദ്യ-
മാര്‍ന്നതാണെന്നറിഞ്ഞതും
കൈരളി സ്വയം നൂപുരം ചാര്‍ത്തി
നൃത്താലോലയാകുന്നതും
നിസ്ഥുലലാപനങ്ങളല്ലോ നിത്യ
ചൈത്ര വിലാസവും..!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ